We zullen er allemaal last van hebben: vooroordelen. Of aannames. Dat je bijvoorbeeld ‘een hekel hebt aan de sportschool’, of ‘echt niet van groenten houdt’. Ik had een vooroordeel over wielrennen. Niks voor mij! Toch ben ik op de racefiets gesprongen. Hoe ik het vond? Geweldig!
Wielrennen vond ik ronduit vreselijk. Oersaai, alsmaar op zo’n fietsje zitten. De Tour de France? Boring! Ik snapte totaal niet dan mensen drie weken gebiologeerd alle etappes volgden. Die waren vast niet goed snik. Ik ben een hardloper en hardlopers hebben een hekel aan wielrenners, want die rijden altijd zonder met anderen rekening te houden veel te hard langs.
Tot ik tijdens de opleiding tot leefstijlcoach de opdracht kreeg een sport uit te proberen die ik nog nooit eerder had gedaan. Een vriendin bood haar racefiets te leen aan. Ja daaaag, ik ga echt niet krom op zo’n fietsje zitten. Veel te ver buiten mijn comfort zone. Maar ja, ik wilde wel die studieopdracht doen. Dus zwichtte ik en voor ik het wist kreeg ik uitleg over de remmen en de ‘groepen’ die op zo’n fiets zitten.
De eerste meters (wat zeg ik, kilometers!) legde ik af terwijl ik luide gilletjes slaakte. Wat zat dat vreemd en wat schakelt dat raar. Mijn voorgevoel werd bevestigd: deze rit ging één groot fiasco worden, ik ging vast en zeker vallen en daarna nooit meer kunnen hardlopen. Waar was ik aan beginnen…..
Na de eerste ongemakkelijke kilometers kwamen we bij de duinen aan waar ik normaal ren. Op dit vertrouwde terrein lukte het me om wat meer te ontspannen. Zowaar durfde ik iets meer snelheid te maken, zodat het warempel nog op wielrennen in plaats van gewoon fietsen ging lijken ook. Toen bleek dat ik door mijn goede conditie meteen best wel snelheid kon maken, begon ik er voorzichtig aan lol in te krijgen. Aan het einde van de rit was ik blij dat ik nog heel was, maar het smaakte wel naar meer.
In de weken daarna stapte ik nog enkel keren op de racefiets en elke keer genoot ik meer. Ik reed zelfs een paar keer op een neer naar mijn werk (30km enkele reis). Tot het winter werd en donker, koud en nat buiten. Maar met het mooie weer de afgelopen weken, kreeg ik meteen weer zin om mijn nieuw gevonden hobby uit te oefenen. De leenfiets moest terug, dus schafte ik een eigen tweedehandsje aan. Zodoende zoefde ik deze week op mijn nieuwe aluminium vriend met een heerlijk zonnetje aan de hemel door de duinen. Wat een heerlijk vrij gevoel!
Als ik niet uit mijn comfort zone was gestapt, had ik nu geen nieuwe hobby gehad. Nieuwe dingen proberen kan onwennig en eng zijn, maar het brengt je vaak veel of geeft je nieuwe inzichten. Je moet dingen eerst ervaren voordat je weet of het iets voor je is. Dit geef ik de mensen die ik coach ook mee. Daardoor komen zij vaak op nieuwe ideeën uit waar ze eerst nooit aan hadden gedacht.
Wil je weer gaan sporten maar weet je niet wat je leuk vindt? Neem dan contact op voor een gratis kennismakingsgesprek.
